تأثیر پریمیدون بر محور هیپوفیز- تیروئید و تغییرات بافتی تیروئید در نوزادان موش صحرایی نر متولد شده از مادران

زمینه و هدف: تیروئید یک اندام با عملکرد اختصاصی در متابولیسم داروهاست. پریمیدون دارویی برای درمان برخی بیماری‌ها از جمله صرع می‌باشد. مطالعه اخیر به بررسی اثر پریمیدون بر عملکرد هورمون‌های تیروئیدی شامل T3، T4وTSH وتغییرات بافتی تیروئید نوزاد موش نر پرداخته است. مواد و روش‌ها:در این مطالعه تجربی 40سر نوزاد موش صحرایی نر از نژاد ویستار به 5 گروه 8تایی شامل گروه کنترل، گروه شاهد و گروه‌های تجربی 3و2 ،1 که مقادیر 20،40،60میلی گرم بر کیلو گرم داروی پریمیدین در دوره بارداری دریافت کرده بودند،تقسیم شدند. بعد از پایان دوره 25روزه نوزادی تمام گروه ها وزن کشی و سنجش هورمون‌های تیروئیدی انجام شد. بافت تیروئید نوزادان با رنگ آمیزی هماتوکسیلین –ائوزین بررسی شد. یافته ها: وزن نوزادان و وزن تیروئید در گروه‌های تجربی مختلف نسبت به گروه کنترل تغییر معنی‌دار نشان نداد. غلظت هورمون‌های T3وTSHدر گروه‌های تجربی مختلف نسبت به گروه کنترل تغییر معنی‌دار نشان نداد. همچنین غلظت هورمون T4 در گروه های تجربی 3و2 نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌دار نشان داد. در نمونه‌های بافتی با افزایش مقدار دارو نکروز بیشتری مشاهده شد(05/0>p). نتیجه‌گیری: احتمالا داروی پریمیدون دارای اثرات مخربی بر غده تیروئید می‌باشد.